Η ηωσινοφιλική οισοφαγίτιδα (ΗΟ) αποτελεί μία χρόνια πάθηση όπου μεσολαβεί ανοσολογικός μηχανισμός απάντησης σε αντιγόνο και χαρακτηρίζεται κλινικά από συμπτώματα οισοφαγικής δυσλειτουργίας και ιστολογικά από προέχουσα ηωσινοφιλική φλεγμονή.
Ηωσινοφιλική Οισοφαγίτιδα
Επιδημιολογικά στοιχεία αναδεικνύουν τη θεωρία ότι οι ηωσινοφιλικές νόσοι του γαστρεντερικού σωλήνα προκύπτουν ως συνέπεια της αλληλεπίδρασης γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Τα τροφικά και εισπνεόμενα αλλεργιογόνα υπάγονται στους περιβαλλοντικούς παράγοντες, με διαπιστωμένη, σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, την εποχική διακύμανση των εξάρσεων και υφέσεων της νόσου.
Επίσης, φαίνεται να προυπάρχει ιστορικό ατοπικής προδιάθεσης στο 75% των πασχόντων. Αφορά κυρίως παιδιά και ενήλικες άρρενες στην 3η και 4η δεκαετία της ζωής τους και έχει αναφερθεί σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, όπου υπάρχει αύξηση των αλλεργικών νοσημάτων.
Βασικοί στόχοι για την προσέγγιση της νόσου είναι η σχολαστική λήψη ιστορικού, η καταγραφή των κλινικών εκδηλώσεων του γαστρεντερικού σωλήνα και η απόλυτη συνεργασία γαστρεντερολόγου, αλλεργιολόγου και διαιτολόγου.
Προκειμένου να αποκλειστούν και άλλες νόσοι που συνδέονται με ανάλογα κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα, η οριστική διάγνωση γίνεται μόνο μετά από γαστροσκόπηση (ή κολονοσκόπηση στις, πιο σπάνιες, ηωσινοφιλικές κολίτιδες) και ιστολογικό έλεγχο των βιοψιών.
Λόγω της αιτιολογικής συσχέτισης των ηωσινοφυλικών νόσων με τροφικές αλλεργίες, σημαντικό τμήμα των θεραπειών είναι συχνά οι διαιτητικοί περιορισμοί. Απαιτείται η σύσταση και καθοδήγηση διαιτολόγου, προκειμένου να ακολουθηθεί αυστηρά και με προσοχή η αποχή από τις αλλεργιογόνες τροφές.
Εξίσου σημαντική είναι η βοήθεια της εύρεσης εναλλακτικών τροφών – γευμάτων προκειμένου να επηρεαστεί όσο το δυνατόν λιγότερο η ποιότητα ζωής του ασθενούς.
